BENNe zaman günlük bir alışkanlık haline geldiğini söylemek zor. Duraklar ve başlangıçlar vardı. Düşünülmediği günler. Ancak yavaş yavaş tartışılamaz hale geldi. Uyanmak. Zamanı kontrol et. Anlık görüntü gönder. 2.450 gün boyunca her gün. Dünyanın diğer ucundaki bir arkadaşa gönderilen neredeyse yedi yıllık kısacık anlar.
Sarah benim uykulu gözlerimi ve yatağımdan şifoniyerimin görüntüsünü dünyadaki herkesten daha fazla gördü. Snapchat serimizin neden çok önemli olduğuna karar verdiğimizi bilmiyorum ama Nisan 2017’de, uygulamayı indirip rastgele kullanmaya başladıktan neredeyse dört yıl sonra, bu bir öncelik haline geldi.
Artık uygulama tarihindeki en uzun Snap Serilerinden birine sahibiz. Snapchat bu bilgiyi yayınlamadığı için sıralamada nerede olduğumuzu bilmiyoruz ancak yakın zamanda bu verileri toplayan bir web sitesinde ilk 10’a girdik.
Güney Kore’de İngilizce öğretirken, Sarah ve ben evden uzakta olmanın heyecanını yaşayan bir Amerikalı ve bir Avustralyalıyla tanıştık. BBC’nin Gurur ve Önyargı dizisi ve Kore’nin çarşaf maskeleri üzerinden birbirimize bağlandık. Sonunda ikimiz de gerçek hayata döndük -benim için gazetecilik, onun içinse yüksek lisans eğitimi- ama ara sıra iletişim halinde kaldık. Konuşmadan önce günler, haftalar, sonra aylar geçti.
Arkadaşımı özledim. Büyük şeyleri biliyordum ama hiçbir şey söylemediğinizde bile sizi bağlantıda tutabilen sıkıcı, günlük yakınlıkları özledim. Uzun telefon konuşmaları uzaktaki en iyi arkadaşların sinemada bir arada kalmasına yardımcı olabilir, ancak zaman farklılıkları onların kısa kalmasına neden olur. Bir aşık olmanın kaprislerini veya Salı günü sabah saat 10’da yaşanan bir iş skandalının dramını tam olarak anlamak zordur. Ben sosyal (medya) alevinin güvesiyken, Sarah bağlantıyı kesmeyi ve kendini kozalamayı seviyor, böylece Facebook, Instagram ve Twitter (RIP) asla işe yaramayacak. Evde WiFi olmadığı için kısa mesajlar yeterli değildi (farklı bir zamandı). Mektupları denedik ama onlar sizin sahip olmadığınız zamanınızı alıyor ve bakım paketlerinin posta ücreti olarak bir bakkalın haftalık bütçesine yakın bir maliyeti var.
Mesafe zulmünün gerçek anlamda hiçbirimizin karşılayamayacağı bir bedeli vardı. Sonunda Sarah pes etti ve arkadaşlıkları sürdürmekten çok, takılmalar ve çıplaklıklarla bilinen bir uygulama olan Snapchat’i indirdi ve birbirimize rastgele günümüzün fotoğraflarını göndermeye başladık. Ayakları kışın lekeli New York City kaldırımında yürüyor. Kedim güneş ışığında uyuyor. Kediniz güneş ışığında uyur. Evliliğim dağıldığında, mendiller yarı dağınık bir yatağa atıldı. Kara köpeğin evinden çıkmasına izin vermediği günlerdeki üst sınırı. Bir noktada onun adı uygulama listemde küçük bir yürekle belirdi.
Uygulama sayesinde çok iyi arkadaştık. O benim bir numaramdı ve ben de onundum.
İlk serimiz sona erdi. Bu noktada neredeyse iki yıldır devam ediyordu ama sanırım bir gün ona bir fotoğraf göndermeyi unuttum. Snap yetkililerine yapılan itirazlar başarısızlıkla sonuçlandı, biz de yeniden başladık ve kararlı davranacağımıza söz verdik.
Neredeyse yedi yıl, bir boşanma, dört taşınma, bir kariyer değişikliği, seyahat, iki eyaletler arası taşınma, bir kitap, yeni bir ilişki, bir salgın ve daha sonra bir bebek ve biz bu sözümüzü tuttuk.
Snap, bizi dünyanın her yerinde birbirine bağlayan ortak nokta haline geldi. Bazı günler sadece fotoğraflardır. Bazı günler fotoğraf ve videolardan oluşan bir günlük oluyor. Randevu hattında sohbetler yapıyoruz, birimiz küçük videolarda bir durumu tartışıyor, diğerimiz ise 12 saat sonra uyandığında yanıt veriyor.
Gösteriyi canlı tutmak için sahip olduğumuz tek enerjiyi kullanarak birbirimizi hastane yataklarından kaldırdık. Acıdan perişan halde banyo ve mutfak zeminlerinden düştük. Hangi gün olduğunu bilmediğimiz havalimanlarından ve sevgiyi hissedebileceğinizi umduğunuz o kadar yoğun mutluluk anlarından. Coronavirüs krizi ortaya çıktığında, Sarah ve ben zaten sanal bir arkadaşlık kurma alışkanlığı içindeydik; ancak uygulamamızda, uygulamada adının yanında bir zamanlayıcı göründüğünde, bir şeylerin ters gittiğini anladığım ve bu durumun yakın olduğumuzu bildirdiği anlamına geliyordu. Serimize son 24 saat.
Kovid’den çok etkilenmişti. Cevap verene ve sesi kesilene kadar çaldım, çaldım ve çaldım. Ben Amerika’nın bizi kapalı sınırlar üzerinden birbirine bağlayan çevrimiçi arterleri olan kapısına yiyecek ve Amazon bakım paketleri gönderirken o tıbbi yardım buldu. Onun Kovid iyileşmesi uzun ve korkutucuydu ve ben panik içinde uyandım ve onun uygulamayı açtığını görene kadar uyuyamadım.
Geçenlerde ona bu ilişkinin onun için ne anlama geldiğini sordum ve “özel birinin en kötü günlerimizde bile günde en az bir kez seni düşündüğüne dair somut bir kanıta sahip olmanın çok rahatlatıcı” olduğunu söyledi ve bu doğru. Bazı özellikle zor anlarda, kafamın dışında duyduğum tek ses o olmuştu.
Araştırmalar gösteriyor ki yetişkinler yaklaşık 220 saat veya dokuz gün harcamak zorunda iyi arkadaş olmak için birlikte. Sarah ve ben birlikte sayısız saatler geçirdik, birbirimizin yüzüne gülümsedik ve sonra eterin içinde kaybolup gittik. Bu, en yakın arkadaşınızı cebinizde taşımak ve hayatınızın en iyi, en kötü ve en sıradan anlarında yanınızda bulundurmak gibidir.
Bir gün Snapchat artık var olmayacak. Bir sosyal medya uygulaması olarak hiçbir zaman en popüler uygulama olmadı ve insani bağlantıların ticarileştirilmesi gibi hiçbir zaman para kazanmaya gerçekten yardımcı olmadı. Ama o güne kadar, ne zaman olursa olsun, Sarah’nın öğleden sonraları benim yorgun yüzümün bir resmiyle ve o günle ilgili komik bir başlıkla noktalanıyor, karşılığında ben de onun penceresinden gün batımını izliyorum. Unutulmak üzere gönderilen sıradan bir görüntü ama herkes fısıldıyor: Seni seviyorum. Her zaman.