Naw Eh Wah’ın düzgün bir yemek yemesinin üzerinden aylar geçti. Kampın diğer sakinleri gibi onun da her dört haftada bir aldığı 15 kg pirinç miktarı yarıdan fazla azaldı.
“Şiddet yüzünden evlerimizden kaçtık ve şimdi başımız belada, neredeyse yiyecek yok” diyor. 40 kilometre uzaklıktaki Lay Kay Kaw köyü Myanmar ordusu tarafından işgal ediliyor.
Kendisi şu anda, Myanmar askeri cuntasının baskınlarından ve hava saldırılarından kaçan çoğu etnik Karen olmak üzere 600’den fazla kişinin yaşadığı, Tayland sınırı yakınındaki Karen eyaletinde yerinden edilmiş insanlar için kurulan Law Kaw kampının gönüllü yöneticisidir. uzaklaştılar.
Myanmar onlarca yıldır etnik azınlıkları hedef alıyor. Ancak ordu ile en büyük etnik azınlık silahlı örgütlerinden bazıları arasındaki çatışma, 2021 askeri darbesinden sonra yeniden alevlendi.
Birleşmiş Milletler’e göre şiddet ekim ayından bu yana arttı rapor Eylül ayında yayınlanan bir belgede Myanmar ordusunun, algılanan muhaliflerle mücadele etmek için “köylere ve diğer nüfuslu bölgelere hava ve topçu saldırılarına” giderek daha fazla bel bağladığı belirtildi.
Cuntayla savaşmak için ittifaklar kuran askeri karşıtı grupların suiistimallerine ilişkin endişelerin “ölçek, kapsam ve büyüklük açısından ordunun şiddetiyle karşılaştırılamayacağı” belirtildi.
Ordu, vahşet gerçekleştirdiğini reddetti ve operasyonlarının teröristleri hedef aldığını söyledi. Karen Ulusal Birliği’ne göre cuntanın yaptığından çok daha fazlası var 300 hava saldırısı Son iki yılda eyaletteki sivillere yönelik büyük saldırılar yaşandı ve binlerce kişi evsiz kaldı.
Kamp sakinlerinin aldığı az miktarda yiyecek Tayland hayır kurumlarından geliyor. Law Kaw kampı, iki ülkeyi ayıran Moei Nehri’ne kısa bir yürüyüş mesafesindedir. Ordu, kamp ile en yakın Myanmar şehri Myawaddy arasında kontrol noktaları kurdu. 50 yaşındaki Naw Eh Wah, “Bize yardım eden uluslararası bir yardım kuruluşu yok, yalnızca bizi tanıyan yerel gruplar var” diyor.
Orada da sorunlar var, yardım kuruluşları yardım malzemelerini merkezi bir noktaya bırakmak zorunda kalıyor ve bunlar Tayland ordusu tarafından yeniden dağıtılıyor. Geçen yıl Uluslararası Mülteciler adlı STK Tayland hükümetini suçladı Sınır ötesi yardımın kısıtlanması.
42 yaşındaki Than Than Soe, dört çocuğuyla birlikte on aydır yaşadığı bambu kulübenin önünde şunları söylüyor: “Ayda 5 kilo pirinçle nasıl hayatta kalacağım hakkında hiçbir fikrim yok.”
Askerler Aralık 2021’de Lay Kay Kaw köyüne girdiğinde beş aylık hamileydi. Ayrıldı ve Moei Nehri’ne doğru yola çıktı. Ailenin yol boyunca hava saldırılarından kaçınarak kampa ulaşması neredeyse üç hafta sürdü.
“Kaçtığımızda yerde uyumak zorunda kaldık. Hamile olduğumdan beri benim için travmatikti” diyor.
Onbinlerce insan bu sınırın her iki yakasındaki kamplarda yaşıyor. Birçoğu 1980’lerin ortasından beri oradaydı.
Tayland, 1951 Mülteci Sözleşmesine taraf değil ancak iki yılı aşkın süredir ülkedeki dokuz yerleşim yerinde yaşayan 87.000 kişi BM Mülteciler Yüksek Komiserliği’ne (UNHCR) kayıtlı ve aylık 300 baht tutarında harçlık alıyor ( £ civarında). 6) itibaren TBC (Sınır Konsorsiyumu) STK’lardan) ve diğer kuruluşlardan yiyecek, barınma ve yardımlar.
Ancak 2021’den bu yana yerinden edilmiş olan ve Moei ve Salween nehirleri kıyısındaki derme çatma yerleşimlerde yaşayanlar kayıt altına alınmıyor ve toplam sayı bilinmiyor.
Tayland hükümeti sözcüsü Guardian’a, insani yardım bölgelerinin kurulduğunu ve Myanmar’dan kaçan insanlara yardım sağlandığını söyledi. Dışişleri Bakanlığı sözcüsü, “İlgili makamlar gıda ve diğer temel ihtiyaçları sağladı” dedi.
Cunta karşıtı bir grup olan Karenni Eyaleti Geçici Yürütme Konseyi’nin sekreter yardımcısı Banya Khun Aung, gıda kıtlığının kriz seviyelerine ulaştığını söylüyor. “Şu anda yiyecek ve malzeme sıkıntısı çekiyoruz. Uluslararası yardım kuruluşlarından gelen yardımlar beklenenden az” dedi.
bülten reklamından sonra
Myanmar ordusu mayıs ve haziran aylarında saldırı düzenledi 463 hava saldırısı Tayland’ın Mae Hong Son Eyaleti sınırındaki eyalet olan Karenni’de.
Eyaletin geçici yönetim kuruluna göre, Karenni’de yaşayan 400.000 kişinin yarısından fazlası 2021’den bu yana yerinden edildi 200 civarında kampta yaşıyoruz Salween Nehri boyunca ormanın derinliklerinde.
Banya Khun Aung, “Eyaletimiz zaten o kadar fakir ki yeterli pirincimiz yok” diyor. “Ordu başka bölgelerden pirinç taşımamıza izin vermedi. Ve mallar daha pahalı hale geliyor. Toplumumuza yardım etme konusunda pek çok zorlukla karşı karşıyayız.”
Ordunun ulaşım yollarını kesmesi, malzemelere el koyması ve yardım dağıtmaya çalışan işçileri tutuklaması, malların sınır bölgelerindeki insanlar için pahalıya mal olacak şekilde Tayland üzerinden gelmesi gerektiği anlamına geliyor.
Mülteci kampları da saldırılara karşı güvende değil. Temmuz ayında ordu, Karenni’deki en büyük kamplardan biri olan Daw Noe Ku IDP kampını bombalamak için iki savaş uçağı gönderdi.
25 yaşındaki Naw See orada yaşıyordu. Geceleri askeri insansız hava araçları kampın üzerinde uçsa da kampın bombalanacağını beklemiyordu. “Gece yarısı herkes uyurken bizi bombaladılar” diyor.
“Duygusal açıdan acı vericiydi. Biz yanlış bir şey yapmadık. İnsanların bize acımasını ve bu tür zalimliklere son vermesini istiyorum.”
O gece yaklaşık 5.000 kişi kamptan kaçtı, Tayland’a geçti ve Mae Hong Song eyaletinin ormanlarının derinliklerinde yeni bir kamp kurdu. Bambu ve plastik barınaklar dev ağaçlarla kamufle ediliyor. Şiddetli yağmurdan kaynaklanan çamur toprağı kaplıyor, serin ve nemli. Mültecilerin dış dünyaya çok az erişimi var ve yalnızca bulabildiklerinde pirinç yiyorlar.
Naw See şöyle diyor: “Çocuklarımızın yakında açlıktan öleceğinden korkuyorum.”